จิตที่ฝึกดีแล้ว คือที่พึ่งที่แท้จริง
ไม่มีที่พึ่งอื่นใด ดีเท่ากับจิตของเราเองไม่มีเพื่อนคนใด ดีเท่าจิตของเราที่ฝึกได้แล้วจิตคนเรานี้ แม้มันจะวอกแวกวุ่นวายแค่ไหน ก็สามารถฝึกได้ จิตที่ฝึกดีแล้ว คือที่พึ่งที่แท้จริงของคนเรา ดังนั้น เราต้องฝึกจิตทุก ๆ วัน ทุกเวลา เหมือนร่างกายต้องกินอาหารทุกวันฝึกจิตให้อยู่กับศีลกับธรรม ไม่ใช่ไปอยู่กับความหลง ความยึดติด ความเคร่งเครียด ความเศร้า ความเหงา ความอยากได้อยากมีเกินฐานะความเป็นจริง ทุก…